Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

"Κάνε παπάρα... 1" (του Διονύση Φαρμάκη)





Κάνε παπάρα…


  Σε χάρη εντυπωσιασμού και με μία χιουμοριστική νότα ή διαφορετικά, βούτα τη γλώσσα στο μυαλό προτού μιλήσεις και βγάλεις συμπεράσματα θα μπορούσε να ναι ο τίτλος.  Προτού αναλύσω γιατί το λέω αυτό, θα ήθελα να σας πω πως ετούτο δα το μπλογκ είναι ένας διαδραστικός χώρος απόψεων για τα μέλη της μπάντας και όχι μόνο. Για αυτό το λόγο οι απόψεις που θα ειπωθούν παρακάτω αφορούν εμένα και όχι το σύνολο της μπάντας.
  Και ποιος είσαι εσύ εύλογα θα αναρωτηθείς… αυτό ακριβώς θέλω και ‘γω να σου εξηγήσω με αφορμή ένα γεγονός. Αρχικά το όνομά μου είναι Διονύσης. Ας τα πάρουμε ένα-ένα ξεκινώντας από το γεγονός και μια ιδιότητά μου, αυτή του στιχουργού.
  Πριν λίγες μέρες έτυχε να παίζω σε ένα χώρο ρεμπέτικα για να καλύψω το βιοποριστικό τομέα. Όταν οι αγρότες εκτονώθηκαν και φύγαν, που λέει και ο Γιοκαρίνης,  μια άγνωστη κοπέλα από μια παρέα που ‘χε έρθει να διασκεδάσει μου ζήτησε να παίξω κάποιο τραγούδι από τις παιδικές ασθένειες. Ρώτησα το όνομά της.. «Ελευθερία» απάντησε. Επίσης ρώτησα πως γνωρίζουν τα τραγούδια μας και από ποιο μέσο. Η απάντηση ήρθε μαζί με ένα συμπέρασμα, και εκεί θέλω να εστιάσω.
 Πάει κάπως έτσι:

  Ελευθερία:  Σας έχω βρει στο fb… είμαστε φίλοι και παρακολουθώ τη πολιτική δράση σου. Διαφωνώ βέβαια με την αναρχία καθώς ανήκω σε άλλο χώρο, αλλά σέβομαι τις απόψεις των άλλων.

  Εγώ:  Κάπου μπερδεύεσαι, δεν έχω δηλώσει πότε ‘’στρατιώτης’’ κανενός πολιτεύματος, ιδεολογίας, πατρίδας, κόμματος και θρησκείας… παρ’ όλα αυτά θεωρώ πως είμαι άκρως πολιτικοποιημένος καθώς διαβάζω και μελετάω τα συστήματα αυτά, έχω μια καλή σχέση με τις έννοιες στη κυριολεκτική τους μορφή, ώστε να ‘μαι ξεκάθαρος όταν μιλάω με έναν άνθρωπο, αγαπάω τον τόπο μου άλλα, όπως λέει και ο Μπρεχτ, μπορώ να πεινάσω παντού. Γνωρίζω όλα τα κόμματα του τόπου και τα μελετάω, αλλά απέχω συνειδητά διότι δε βρίσκω κοινά και διαφωνώ με τον τρόπο που ασκεί την εξουσία το πολίτευμα στους πολίτες και τέλος βρίσκω τον Θεό στη φύση, στην ομορφιά της ύπαρξης, σε ένα τραγούδι ή σε μια γλυκιά κοπέλα όπως εσύ καλή ώρα, και όχι στους ναούς και τους ρασοφόρους. Δεν ξέρω αν οι σκέψεις και οι πράξεις μου έχουν κάποια μορφή αναρχισμού μέσα. Παρεξηγημένη έννοια, θα την αναλύσουμε άλλη στιγμή…
  
  Ελευθερία:   Οι στίχοι σου μιλάνε για αυτά τα θέματα (σκέψη) και έχεις παίξει σε αρκετά αντιφασιστικά (πράξη).
  
  Εγώ:   Αυτό δε με κάνει ούτε αναρχικό, ούτε τίποτα. Οι στίχοι δε μιλάνε όλοι για πολιτικοποιημένες καταστάσεις,  πράγμα που αν και θα αργήσει θα το ακούσεις στη δεύτερη δουλειά, αλλά ακόμα και όταν μιλάνε για τέτοια θέματα θα δεις πως πάντα υπάρχει ένα στοιχείο ειρωνείας και μια θέση που αν είχε μιλιά θα σου έλεγε να κοιτάς πάντα και τις δύο πλευρές του νομίσματος. Ο λόγος που γράφω είναι γιατί μερικά πράγματα δε μπορώ να τα πω αλλιώς , μερικές φορές αν δε τα γράψω νιώθω σα να πνίγομαι και εν τέλει η ζωή μου, μου έχει διδάξει πια καλά όταν ζορίζομαι, όταν κάτι με ενοχλεί ή όταν δε μπορώ να εκφραστώ αλλιώς, το χαρτί και η κιθάρα να έρχονται από ψηλά σα λύτρωση να με ηρεμήσουν και να με καταλαγιάσουν.  Όσο αφορά τα live το σκεπτικό είναι πως παίζουμε σχεδόν όπου μας θέλουν και μας δέχονται, αρκεί να έχουμε την ελευθερία να πούμε ότι θέλουμε χωρίς λογοκρισία και δίχως κάποιος να καπηλευτεί καταστάσεις.

  Ελευθερία: Η πρόταση σου όσο αφορά τα άσχημα αυτού του κόσμου ποιά είναι?

  Εγώ:  Παιδεία αν μη τι άλλο… Απεχθάνομαι την ημιμάθεια που γεννάει ξερόλες. Οι τελευταίοι καταλήγουν οργισμένοι επιλέγοντας ακραίους δρόμους για το κοινό καλό. Άλλοι βαφτίζονται φασίστες, δικτάτορες, δημοκρατικοί, αναρχικοί, μηδενιστές, κομμουνιστές κλπ κλπ. Και ‘ΟΧΙ δε τα βάζω όλα στην ίδια μοίρα, ούτε είμαι καλύτερος από κανένα, μα ούτε και χειρότερος. Το πρόβλημα είναι πως όταν θέλει κάποιος να επιλέξει μια πλευρά κοιτάει την επιφάνεια τις περισσότερες φορές. Αυτό το γεγονός, οι λύκοι - εξουσιολάγνοι αυτού του τόπου και όχι μόνο- θα εκμεταλλεύονται πάντα. Το σύστημα είναι έτσι, διότι η κρίση των πολλών ανθρώπων είναι ρηχή. Με θεώρησες κάτι χωρίς να με γνωρίσεις ποτέ, διότι δε θέλησες να μπεις στη νοοτροπία της σκέψης και της ανάλυσης.   Οργίζεσαι για τους ίδιους λόγους με τα συστήματα και τους συνανθρώπους. Περιφρονείς και συνάμα μειώνεις όσα δεν αντιλαμβάνεσαι ή όσα νιώθεις ξένα. Και όχι δε σου λέω να σκέφτεσαι, να διαβάζεις και να αναλύεις όλη μέρα, αλλά μη μου ξεκινάς ανάποδα. Το συμπέρασμα, άρα και η πράξη, έρχονται μετά από την σκέψη και την ανάλυση και όχι το ανάποδο. Όσο πράττεις ανάποδα, τόσο θα αποτυγχάνεις. Γνώρισε τις έννοιες πρώτα, διάβασε όχι μόνο όσα αγαπάς αλλά και όσα απεχθάνεσαι και κρίνε. Μη τα θες όλα στο πιάτο έτοιμα. Κάλο βράδυ, ίσως ξανανταμώσουμε έχουμε να μιλήσουμε για στρατευμένη  τέχνη, καταχρήσεις, μουσική βιομηχανία και αρκετά άλλα θέματα. Σήμερα ας πούμε απλά πως γνωριστήκαμε.

  Ελευθερία: Θα δούμε. Καλό βράδυ…

  Κάπου εκεί η κουβέντα μας σταμάτησε και δώσαμε ραντεβού για περαιτέρω κουβέντες στο μέλλον όταν και αν θα χρειαστεί. Τα αναγράφω όλα αυτά διότι μερικοί όντως τα θέλουν έτοιμα στο πιάτο αφού λοιπόν δε θες να σκεφτείς θα στα λέω από δω μέσα πιο άμεσα. Με κατάλαβες… δεν υπάρχει καμία κοπέλα και δεν έγινε ποτέ καμιά κουβέντα… ή μήπως έγινε?  

Κάνε μια παπάρα τώρα και θα ξαναμιλήσουμε σα στεγνώσουμε και οι δύο.





Έγραψε ο Διονύσης Φαρμάκης.

Inkefalonia.gr: '' Μια εκ βαθέων συνέντευξη του διακεκριμένου Κεφαλονίτη στιχουργού Σαράντη Αλιβιζάτου στην «Ελλάς του… 2014!» ''






Οι στίχοι του μιλούν από μόνοι τους! Έχει δημιουργήσει πάνω από 800 τραγούδια τα περισσότερα από αυτά τεράστιες επιτυχίες,  έχει  συνεργασίες με τα μεγαλύτερα ονόματα του καλλιτεχνικού χώρου, έχει στο ενεργητικό του χρυσούς και πλατινένιους δίσκους!

Συνέντευξη στον Γιώργο Χαλαβαζή

Όμως ο ίδιος έχει επιλέξει να μην μιλάει πολύ. Για την ακρίβεια να μην μιλάει καθόλου… Μόνο να δημιουργεί… Ο σπουδαίος Κεφαλονίτης στιχουργός Σαράντης Αλιβιζάτος, μας άνοιξε το σπίτι του στα Βλαχάτα και μαζί και την ψυχή του για μια συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης, για την ζωή του, για την μουσική βιομηχανία, για τις συνεργασίες του, για την Κεφαλονιά!

Παρούσα στην συνέντευξη ήταν και η μούσα του, όπως την χαρακτηρίζει, η ερμηνεύτρια Μακρίνα.

Ποιος είναι ο Σαράντης Αλιβιζάτος

Ο Σαράντης Αλιβιζάτος, γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1951 στην Κεφαλονιά. Στα 11 του χρόνια μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αθήνα.

Έχει συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, όπως η Χάρις Αλεξίου, η Κωνσταντίνα, η Γλυκερία, η Άννα Βίσση, ο Αντώνης Καλογιάννης, η Πίτσα Παπαδοπούλου, o Γιάννης Πάριος, ο Τόλης Βοσκόπουλος, ο Νίκος Νομικός, ο Θέμις Αδαμαντίδης κ.ά.

Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους συνθέτες όπως ο Αντώνης Βαρδής , ο Γιάννης Σπανός,  ο Μάριος Τόκας, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Γιάννης Γιοκαρίνης, ο Θανάσης Πολυκανδριώτης κ.ά.

Τα τραγούδια του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.

-          Σαράντη πόσα χρόνια γράφεις τραγούδια;

«Γράφω στίχους από πολύ μικρός. Ξεκίνησαν και μου δημοσίευαν στιχάκια στο περιοδικό «Ντομινό» και ποιήματα στα «Επίκαιρα» σε ηλικία 17 ετών, όταν ακόμα πήγαινα στο σχολείο».

-          Τι σε ώθησε να ξεκινήσεις να γράφεις στίχους;

«Ο πατέρας μου με έβαζε στο καφενείο του χωριού στα Βλαχάτα κάτω από το ηχείο - το χωνί που λέγαμε τότε-  και άκουγα την εκπομπή "Η ώρα των ακροατών"  από τον σταθμό του Πύργου. Ήταν οι αφιερώσεις σε λαϊκά τραγούδια όλων των ακροατών. Αυτά σιγά σιγά «δούλεψαν» μέσα στο κεφάλι μου και άρχισα να γράφω και εγώ, όταν ακόμα πήγαινα στο δημοτικό».




Εν συνεχεία,  με βρήκε και ο Σπύρος Σαμοϊλης που έκανε τότε συναυλίες στα θέατρα με αντιστασιακά κομμάτια και είχα την τύχη να έχω μία καλή μερίδα μέσα στα τραγούδια του Σαμοϊλη. Όλα αυτά μου έδιναν δύναμη και φτερά.

Κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος επί εποχή Χούντας της Ελένη Βιτάλη το «Βάστα Καρδιά»  που είχα δύο στιχάκια μέσα από το Σπύρο Σαμοϊλη.

«Δεν ήθελα να κλείσω τη ζωή μου μέσα σε ένα γραφείο»

Μετά τα 21 έως και τα 28 έκανα διάφορες δουλειές. Από πωλητής  βιβλίων μέχρι σερβιτόρος, λογιστής  και μπουφετζής, μου είχε «δέσει» όμως  στο μυαλό ότι εγώ θέλω να ζήσω από το στίχο. Να βγάζω τα προς το ζην από την στιχουργία.

Σε  αυτό το διάστημα έγγραφα για μένα. Πριν βέβαια μπω με το «Ξημερώνει» στη δισκογραφία με τον Αντώνη Βαρδή, έκανα μια εταιρία δίσκων για το ΚΚΕ  με το όνομα «Λιμπερτά». Δεν τα βρήκα με το κόμμα στην πορεία και την έκλεισα και άρχισα να κάνω ευκαιριακές δουλειές για να μην κουράζεται το μυαλό μου. Είχα σπουδάσει και λογιστής, αλλά πάνω σε αυτό δούλεψα μόνο τρεις μήνες. Δεν ήθελα να κλείσω τη ζωή μου μέσα σε ένα γραφείο.

Βρέθηκα πριν το "Ξημερώνει" με τον Αντώνη Βαρδή που ήταν στο ξεκίνημά του αυτός και μου άρεσε πολύ.  Μέσα στον δίσκο του "Ξημερώνει" που το ερμήνευσε η Χαρούλα Αλεξίου, έβαλα έξι τραγούδια. Η πρώτη μεγάλη συνεργασία ήταν με τον Αντώνη Βαρδή στη σύνθεση και την Χαρούλα Αλεξίου στην ερμηνεία. Ευλογημένος να είναι ο Αντώνης Βαρδής και καλό του ταξίδι,  γιατί μας έφυγε αρκετά νέος. Με τον Βαρδή είχαμε μία καλή γενικότερα συνεργασία και δώσαμε επιτυχίες στο χώρο».




Με τους Αλήτες - Αντώνης Βαρδής




Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος

Μουσική: Αντώνης Βαρδής

-Πώς αισθάνεσαι που 40 χρόνια τώρα τα τραγούδια σου συνεχίζουν να τραγουδιούνται  παντού;

«Όταν ξεκίνησα με το "Ξημερώνει" η σκέψη μου ήταν κάποτε να πάρω ένα χρυσό δίσκο. Δεν πίστευα όμως ότι θα έχω τόσες επιτυχίες. Πάντα παίρνω μεγάλη χαρά και μία μεγάλη ηθική ικανοποίηση όταν ακούω να τραγουδούν τα τραγούδια μου. Ποτέ δεν κόμπασα γι αυτό.  Αλλά όταν ακούω να τραγουδούν τα τραγούδια μου, γεμίζει η ψυχή μου και αυτό είναι κάτι που με εξυψώνει. 

-          Καταλάβαινες ότι αυτό που γράφεις θα γίνει επιτυχία;

«Αρκετές φορές το καταλάβαινα. Συγκεκριμένα όταν με ρώτησε ο Μάτσας με το “Ξημερώνει” ποια είναι τα σουξέ του δίσκου,  του είπα το “Ξημερώνει” και το “Φεύγω”. Αυτός δεν ήθελε καν να το βάλει το “Φεύγω” στο δίσκο. Όταν του απάντησα αυτό,  μου είπε: “Αλιβιζάτο πολύ περίεργα μου τα λες…”  Τελικά το “Φεύγω” μπήκε στο δίσκο και άφησε εποχή…»




-          Έχεις συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα. Με ποιους είχες την καλύτερη συνεργασία;

Την καλύτερη συνεργασία την είχα με τα κορίτσια (Αλεξίου, Γλυκερία, Κωνσταντίνα) , επίσης με τον Τόλη Βοσκόπουλο και τον Νίκο Νομικό. Ο Νομικός έχει παραμείνει μέχρι σήμερα φίλος μου. Θέλω εδώ να τονίσω πως μια σπουδαία στιγμή στην καριέρα μου ήταν η συνεργασία με τον Γιώργο Ζαμπέτα, γιατί έκανα τον τελευταίο του δίσκο «Γεια σου έρωτα» που δεν πρόλαβε να τον ακούσει γιατί μας έφυγε. Θεωρώ ότι έγραψα τον στίχο που ήθελε να γράψω και ας μην τον είδε…».

«Ήμουν περίεργο παιδί. Δεν έκανα παρέα με τους καλλιτέχνες και δεν ανέβαινα στην εταιρία για δημόσιες σχέσεις» 

-          Έχεις κρατήσει επαφές με τους καλλιτέχνες που συνεργάστηκες;



Ήμουν περίεργο παιδί. Δεν έκανα παρέα με τους καλλιτέχνες και δεν ανέβαινα στην εταιρία για δημόσιες σχέσεις. Ήταν επιλογή μου και θέση μου. Επέλεξα έναν άλλο δρόμο συνειδητά. Με την Κωνσταντίνα παρέμεινα φίλος. Η Κωνσταντίνα είναι η γυναίκα μου στη δισκογραφία. Στη ζωή η γυναίκα μου είναι η Μακρίνα.



«Κάποιες στιγμές οι στίχοι έβγαιναν από μόνοι τους… και σε πέντε δέκα λεπτά έβγαινε ένα τραγούδι. Κάποιες άλλες φορές παιδευόμουν  με ένα στιχάκι και 20 μέρες»

-          Υπήρχε κάποιος συνθέτης ή τραγουδιστής με τον οποίο θα ήθελες, αλλά δεν κατάφερες να συνεργαστείς;

«Υπάρχουν ονόματα όπως ο Θάνος Μικρούτσικος που δεν με έφερε η τύχη να συνεργαστώ μαζί τους.  Και βέβαια θαυμάζω κάποιους συνθέτες, όπως είναι ο Ξαρχάκος με τον οποίο θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει κάποια πράγματα. Δούλευα στο εμπορικό τραγούδι, είχα στόχο να ζω από αυτό και δεν ήθελα επ’ ουδενί το εμπορικό μου τραγούδι να είναι το σουξεδιάρικο ή το φτηνιάρικο. Ήθελα το τραγούδι εκτός από τη μουσική να περνάει και από το λόγο.  Για να βγει ένα στιχάκι με ζόριζε. Αν δεν έφτανα στιχουργικά σε ένα επίπεδο που ήθελα, τα έσκιζα, δεν το έδινα. Κάποιες στιγμές οι στίχοι έβγαιναν από μόνοι τους… και σε πέντε δέκα λεπτά έβγαινε ένα τραγούδι. Κάποιες άλλες φορές παιδευόμουν  με ένα στιχάκι και 20 μέρες».


«Το "Σημάδι" με σημάδεψε!»

-          Ποιο είναι το τραγούδι που σε σημάδεψε;

Το «Σημάδι» με σημάδεψε ! Και δεν σημάδεψε μόνο εμένα, σημάδεψε και την Κωνσταντίνα. Ο Μάτσας πήρε την δεύτερη εκτέλεση και την έδωσε στον Γιάννη Πάριο και έτσι το τραγούδι τραγουδήθηκε από όλη την Ελλάδα. Το «Σημάδι» και οι «Θάλασσες» ήταν γραμμένα για την Κωνσταντίνα. Τις δεύτερες εκτελέσεις ο Μάτσας τις έδωσε στον Πάριο και το «Θάλασσες» στον Μητροπάνο.



Το σημάδι  - Κωνσταντίνα






Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος

Μουσική: Μάριος Τόκας

Θάλασσες – Δημήτρης Μητροπάνος




Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος

-          Ποιες ώρες γράφεις;


«Οι ώρες που έγραφα – γιατί τώρα έχω άλλα ωράρια – ήταν από τις 6 το πρωί μέχρι το μεσημέρι. Όταν ξυπνούσε η Μακρίνα, που τότε τραγουδούσε σε μαγαζιά, περνούσαν τα τραγούδια μου από το τεστάρισμα το δικό της. Ήταν μία άμεση κριτική στα τραγούδια, διότι την εμπιστευόμουν απόλυτα και ήταν η μούσα μου. Και πάντοτε η Μακρίνα είχε δίκιο».




-          Η Κεφαλονιά είχε επιρροή στα τραγούδια σου;

«Κουβαλούσα την Κεφαλονιά στο DNA μου. Η μελωδικότητα που έχουν οι στίχοι μου, έχουν επιρροή από την Κεφαλονιά. Μετράει πολύ που είμαι από την Κεφαλονιά. Άλλωστε, επηρεάζεσαι και από τις εικόνες και από τους ανθρώπους του νησιού. Λατρεύω την Κεφαλονιά».





«Δεν θέλω να χαραμιστεί ένα χρηματικό ποσό για μία συναυλία μου… ας γίνει με αυτά τα λεφτά ένα ορφανοτροφείο»

-          Θα μπορούσες να είχες αξιοποιηθεί διαφορετικά στην Κεφαλονιά;

«Κάποια άτομα που συνάντησα εδώ στην Κεφαλονιά μου ζήτησαν να οργανώσω κάποιες συναυλίες. Γνωρίζοντας τα έξοδα που έχει μία συναυλία και γι αυτό δεν έδωσα ρότα για να γίνει κάτι τέτοιο. Φάνηκε βέβαια σαν να είμαι αμελής και να σνομπάρω. Ωστόσο δεν σνομπάρω…  Δεν θέλω να χαραμιστεί ένα χρηματικό ποσό για μία συναυλία μου… ας γίνει με αυτά τα λεφτά ένα ορφανοτροφείο. Δεν μπορώ να με πληρώνει άλλος για την προβολή μου… την προβολή μου θέλω να την πληρώσω εγώ!».



-          Τι έχεις κερδίσει από την στιχουργική;

«Πολλά λεφτά που τα “έφαγα” και τα γλέντησα. Γέμισε η ζωή μας. Παράλληλα, κατανόησα με τη στιχουργία ότι το να αγαπάς κάτι δεν φτάνει. Πρέπει να «βρέξεις κ… για να φας ψάρι». Έμαθα να δουλεύω και να κουράζομαι πάνω στο στίχο μέχρι να φτάσω εκεί που θέλω. Η στιγμή της δημιουργίας του κομματιού ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Η ευφορία και η χαρά ήταν κάτι το σπουδαίο.  Αυτό όμως το πετυχαίνεις με σκληρή δουλειά.

Αυτό που επί της ουσίας έχω κερδίσει ήταν ότι με την στιχουργία, έμαθα να δημιουργώ και να εκφράζω τον κόσμο μου. Να καταφέρνεις να καταθέτεις κομμάτι του εαυτού σου. “Γεμίζεις” και “ αδειάζεις” συγχρόνως. Επίσης μπορούσα πολύ εύκολα να γράφω θηλυκό στίχο. Έμπαινα στην γυναικεία ψυχολογία και γι’ αυτό έκανα επιτυχία με τις γυναίκες ερμηνευτές. Το «Μοναχικές γυναίκες» δεν μπορείς να καταλάβεις, ότι το έχει γράψει ένας άντρας. Μιλάει πολύ στην ψυχή της γυναίκας».



Μοναχικές Γυναίκες ~ Γλυκερία & Δήμου & Τσανακλίδου







«Είναι αμείλικτος ο χώρος της μουσικής. Σε ανεβάζει και σε κατεβάζει σε… 33 δευτερόλεπτα! Πλέον στα παιδιά δίνουν «σκουπίδια» από τους Ραδιοφωνικούς Σταθμούς. Υπάρχει πεσμένη αισθητική γενικότερα. Λείπει ένα κομμάτι ποιότητας»

-          Πώς είναι ο χώρος της μουσικής βιομηχανίας στην Ελλάδα;

Είναι αμείλικτος! Ο χώρος αυτός σε ανεβάζει και σε κατεβάζει σε… 33 δευτερόλεπτα! Η εταιρία το πρώτο που κοιτάζει είναι το χρήμα που θα πάρει. Είναι καθαρό εμπόριο. Βέβαια υπήρχαν εταιριάρχες όπως ο Αλέκος Πατσιφάς που έβγαλε το «Νέο Κύμα» τη Λύρα, που είχαν άλλη φιλοσοφία. Έχουν χαθεί αυτοί οι εταιριάρχες και οι παραγωγοί. Πλέον στα παιδιά δίνουν «σκουπίδια» από τους Ραδιοφωνικούς Σταθμούς. Υπάρχει  πεσμένη αισθητική γενικότερα. Λείπει ένα κομμάτι ποιότητας. 



«Βγάζω καντήλες που κάθε μέρα βγαίνει ένας καινούργιος καλλιτέχνης που είναι…  κακοτέχνης και μας πλασάρουν  τα τραγούδια του».

 Βέβαια για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, τραγούδια ποιοτικά γίνονται. Όπως από τους εμπορικούς Μαχαιρίτσα και Τσακνή που γράφουν πολύ καλά τραγούδια. Κάτι άλλοι όμως βγάζουν κάθε τόσο τραγούδια και τα “σερβίρουν” στο κοινό.  Κάθε μέρα βγαίνει ένας καινούργιος καλλιτέχνης που είναι…  κακοτέχνης και μας τα πλασάρουν, εγώ με αυτά βγάζω καντήλες.  Είναι όλα αυτά πληγωμένες και πληρωμένες καταστάσεις. Αν ακούσεις σταθμό, ακούς κάθε μέρα την ίδια play list. Υπάρχουν βέβαια και παραγωγοί στο ραδιόφωνο που κρατάνε ακόμα και σήμερα ένα επίπεδο και ένα ήθος , όπως ο Γιώργος Νερούτσος και ο Γιάννης Τζουανόπουλος που είναι στο «Πρώτο Πρόγραμμα» της ΝΕΡΙΤ.

-          Για την Κεφαλονιά σκοπεύεις να γράψεις κάποιο στίχο;

«Είναι μία πρόκληση αυτό για μένα. Έχω πολλά ντοσιέ με στίχους-  που πρέπει να τους δω κάποια στιγμή – σχετικά με την Κεφαλονιά…».

«Όταν γράφω για Θάλασσα, σκέφτομαι πάντα τη θάλασσα της Κεφαλονιάς»

-          Η θάλασσα τι ρόλο έπαιξε στους στίχους σου;

«Η θάλασσα αποτελεί την δύναμη της “ γέννας”  μου… Και στα Πατήσια όπου βρίσκομαι έχω την φωτογραφία από την θάλασσα του Λουρδά και από το Τραπεζάκι και τα φέρνω στο κεφάλι μου κάθε φορά που γράφω για θάλασσα. Είναι το “νερό” που πίνω κάθε μέρα η θάλασσα της Κεφαλονιάς».




Ο Σαράντης Αλιβιζάτος σε μικρή ηλικία (στα δεξιά) και σε φωτογραφία την εποχή που τα τραγούδια του... έγραφαν την δική τους ιστορία

-          Αυτό τον καιρό γράφεις κάτι;

“Τώρα πλέον δεν περιμένω πρόταση από εταιρία γιατί έχω αποσυρθεί, ούτε ψάχνω την επιτυχία για το βιοποριστικό. Τώρα καταθέτω το στίχο σε κάποιους που μου αρέσουν και βγαίνουν που και που κάποια τραγούδια μου. Πλέον οι νέοι καλλιτέχνες με αντιμετωπίζουν με σεβασμό και αυτό με κάνει χαρούμενο. Το  “Σ'αγαπώ φίλη”  που το τραγουδούν οι “Φτωχοί Συγγενείς” είναι το τελευταίο τραγούδι μου…»

Επίσης εχω χαρεί ιδιαίτερα για ένα cd που έκανα στην Ελένη Ροδά με τον Τάκη Μπινιάρη και Στέφανο Μαργαρίτη. Έχω χαρεί για τον στίχο που της έδωσα. Δεν έχει γίνει επιτυχία, αλλά η τιμή για μένα ήταν και μόνο που με τραγούδησε η Ροδά. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα ανακαλύψει και άλλα τραγούδια μου που δεν έχουν ακουστεί».

Σ'αγαπώ φίλη - Φτωχοί Συγγενείς



-          Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό  σου;

Αναρχοτρελό! Γιατί έκανα την τρέλα μου που ήταν η στιχουργική, και ήμουν «αναρχικός» καθώς δεν έμπαινα σε καλούπια.

Έχεις αδικηθεί;

Όχι

Έχεις αδικήσει;

Όχι δεν έχω αδικήσει κανέναν. Πικρά λόγια μπορεί να είπα κάποιες στιγμές , πάνω στην στενοχώρια μου και με τον Μάριο Τόκα που ήμασταν φίλοι. Δεν αδίκησα όμως, ούτε με αδικήσανε και εκεί νιώθω υπερήφανος».




-          Πώς θα ήθελες να κλείσουμε αυτή την συνέντευξη;

«Ήθελα να πω και θέλω να το γράψεις οπωσδήποτε – ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σένα που ήρθες να μου πάρεις αυτή τη συνέντευξη.

Επίσης θέλω να κλείσει με ένα τελευταίο στιχάκι που μου μελοποιήθηκε και είναι στο cd του συγκροτήματος «Παιδικές ασθένειες»  σε τραγούδι  λέγεται  “Πατρίς”.  


“Η πατρίς που λες Μαρία έχει σχετική αξία

σύμφωνα με τη λογική.

Μας τρώει, θα μας τρώει και άντε φτου και απ' την αρχή.

Και φτου και απ' την αρχή.

Μα έχω ένα δάσος στη καρδιά γεμάτο άγρια περιστέρια,

που δε φιλάνε νόμους, ούτε χέρια”.




Με αυτό τον στίχο θέλω να κλείσουμε…

-Ευχαριστώ πολύ 

Και εγώ ευχαριστώ…

Το κομμάτι της ποίησης

Έχοντας «κλείσει» το κεφάλαιο της στιχουργικής ,  Ο Σαράντης Αλιβιζάτος, τα τελευταία χρόνια έχει ανοίξει το κεφάλαιο της ποίησης. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές :"Μεθυσμένη, (Χώρα του Ήλιου)”, “Δήλος”, “Θέλω να σου διαβάζω θάλασσα “ . Aνέκδοτο έργο : “Απ το σκοτάδι στο φως” κ.α.














































Χειρόγραφο με στίχους του Σαράντη Αλιβιζάτου



Παρακάτω μερικά από τα τραγούδια του που έγραψαν ιστορία στο Ελληνικό πεντάγραμο!

Στην Ελλάς του 2000 Στέλιος Καζαντζίδης





Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος

Μουσική: Αντώνης Βαρδής

Όλα για σένανε (Χωρίς νερό) - Πάνος Κιάμος





Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος

Μουσική: Γιάννης Πετρίδης

Μ’ άφησες σαν πόλη – Χάρις Αλεξίου





Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος

Μουσική: Αντώνης Βαρδής

Μέχρι να βρούμε ουρανό  - Γλυκερία




Στίχοι Σαράντης Αλιβιζάτος

Μουσική: Στέλιος Φωτιάδης


Αννούλα του χιονιά - Αντώνης Καλογιάννης




Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος

Μουσική: Μάριος Τόκας

 Σ΄ αγαπώ - Αντώνης Καλογιάννης & Μαρινέλλα




Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος

Μουσική: Μάριος Τόκας

Με έκανε ο έρωτας Αλήτη – Σταμάτης Κόκοτας




Αναλυτικά το στιχουργικό έργο του Σαράντη Αλιβιζάτου μπορείτε να το βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο.



http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&lyricist_id=63


Πηγή: 

Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

Rockap.gr: "Πaiδικέs Aσθένεiεs - Hσυxa μέρη με aνήσυχa πaιδιa" 29.04.2014





Έχω στα χέρια μου την πρώτη μουσική κατάθεση του συγκροτήματος «Παιδικές Ασθένειες».

Βασικός υπαίτιος για αυτή την κίνηση, χωρίς φυσικά να θέλω να μειώσω την προσφορά των άλλων καλλιτεχνών, είναι Διονύσης Φαρμάκης ο οποίος τραγουδάει, παίζει κιθάρα και υπογράφει τους περισσότερους στίχους των 7 αυτών τραγουδιών που αποτελούν το

 «Ήσυχα μέρη με ανήσυχα παιδιά» (εκτός του τραγουδιού «Η πατρίς» που είναι σε στίχους του Σαράντη Αλιβιζάτου και του «Semper Eadem»  το οποίο είναι ποίηση του Σάρλ Πιέρ Μπωντλαίρ και έχει μεταφραστεί από τον Γιώργη Σημηριώτη).

Μαζί του συνυπάρχουν ο Γιώργος Βλάσσης στα πλήκτρα και το ακορντεόν, ο Αλέξανδρος Μηνάς Γεωργόπουλος στις κιθάρες, ο Γιάννης Καλαφάτης στο μπάσο και ο Πολύδωρος Κωνσταντίνου στα τύμπανα.

Όλη η δουλειά έχει ηχογραφηθεί στο προσωπικό στούντιο της μπάντας στο διάστημα μεταξύ Αυγούστου και Νοεμβρίου του 2013. Η παραγωγή είναι προσεγμένη και σε πολύ καλό επίπεδο. Το artwork που συνοδεύει την δουλειά είναι επίσης προσεγμένο και όμορφο και γενικά είναι μια καθαρά ανεξάρτητη δουλειά από το άλφα μέχρι το ωμέγα. Δεν υπάρχουν χορηγοί, ούτε κάποια εταιρία, είναι δηλαδή αυτό που ονομάζουμε D.I.Y..

Οι στίχοι των τραγουδιών έχουν έντονο το πολιτικό στοιχείο, χωρίς να σημαίνει ότι η μπάντα είναι κομματικοποιημένη. Το βλέπουμε ήδη στα τραγούδια «Φασίστας» και «Η πατρίς»… αλλά και σε επόμενα σημεία των στίχων. Η σαπίλα και η βρωμιά που υπάρχει γύρω μας, δεν περνάει απαρατήρητη αλλά καυτηριάζεται με όμορφο τρόπο, με στίχο που δεν συναντάς εύκολα την σήμερον ημέρα και είναι κάτι που λείπει αρκετά από την ελληνική ροκ σκηνή. Οι Παιδικές Ασθένειες φωνάζουν και ροκάρουν, το κάνουν με μεγάλη τέχνη και μαεστρία, γιατί πέρα από την στιχουργική που μου έκανε εντύπωση, έχουμε και την μουσική η οποία δένει άρτια με τον ελληνόφωνο στίχο, θυμίζοντας τις παλιές καλές στιγμές του Παύλου Σιδηρόπουλου, των Τρυπών, αλλά και ένα σωρό άλλων συγκροτημάτων που τα λέγανε έξω από τα δόντια, όπως πρέπει να τα λέει ένας αυθεντικός ροκας… παντελονάτα και σταράτα.

Πολλά μπράβο σε όλους τους μουσικούς και τους συντελεστές αυτής την δουλειάς ή οποία αξίζει να κοσμεί την δισκοθήκη σας και να της δοθούν τα φώτα που της αξίζουν… σήμερα, όχι μετά από 50 χρόνια. Στηρίξτε τους!

Νίκος Γραμμάτος

Τα τραγούδια:

1) Φασίστας
2) Η πατρίς
3) Που να ξαποστάσω
4) Semper Eadem
5) Αναρχική μεσσίες
6) Τι περιμένεις
7) Αγάπαμε ρε


Τρίτη 22 Απριλίου 2014

undergroundskini: "ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ", 02.03.2014







ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ





Θα θέλαμε να μάθουμε πως ξεκίνησε η όλη φάση με τη μπάντα και τι έγινε ώστε να φτάσουν οι ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ στην τελική τους μορφή.

Είμαστε 5 άνθρωποι με κοινούς προβληματισμούς και αγάπη για τη μουσική είτε ως παίκτες είτε ως ακροατές. Γνωριζόμαστε από παιδιά και μας δένει μια φιλία από 15 χρόνων μέχρι και 20. Όπως καταλαβαίνετε γνωριζόμαστε αρκετά καλά μεταξύ και έχουμε φτάσει στο σημείο να καταλαβαίνει ο ένας τις παραξενιές και τα ωραία συνάμα του αλλουνού. Προτού πούμε πως ξεκίνησε η όλη φάση και για να γίνονται αντιληπτά μερικά πράγματα πιο εύκολα να σας πούμε πως οι παιδικές ασθένειες αποτελούνται από τους : Γιώργος Βλάσσης : πλήκτρα, ακκορντεόν και μελλοντικά, Μηνάς Αλέξανδρος Γεωργόπουλος : κιθάρες, φωνητικά, Γιάννης Καλαφάτης : μπάσο, Πολύδωρος Κωσταντίνου : τύμπανα και κρουστά, Διονύσης Φαρμάκης : στίχους , φωνή και κιθάρες. Όλα ξεκίνησαν πριν 4 χρόνια όταν βρεθήκαμε σε ένα live ενώ είχαμε χαθεί λόγω σπουδών με τον Πολύδωρα. Όταν ήμασταν έφηβοι είχαμε φτιάξει ένα προβάδικο στην Αμφιάλη στο Κερατσίνι και εκεί παίζαμε κάναμε πάρτυ και περνούσαμε το χρόνο μας αντί να βγαίνουμε σε κλαμπ πχ. Έτσι είπαμε να πάμε σε ένα στούντιο να τζαμάρουμε να θυμηθούμε τα παλιά. Ο Διονύσης ήταν ο μόνος που συνέχιζε να παίζει ενεργά καθώς σπούδαζε ηχοληψία οπότε και ο κύκλος του ήταν σχετικός, πρότεινε να παίξουμε κάποια δικά του τραγούδια και σιγά σιγά διαβάζοντας και τους στίχους είδαμε πως μπορούμε να εκφραστούμε μέσα από κει. Έπειτα ο Διονύσης είχε ένα χώρο, ο Πολύδωρας πρότεινε να τον κάνουμε προβάδικο, στη πορεία έπρεπε να αφήσουμε τον χώρο αυτό και εκεί πήραμε την απόφαση να χτίσουμε ένα στούντιο μόνοι μας για πρόβες αλλά και για ηχογραφήσεις στο σαλόνι του Διονύση σπίτι του. Θα νομίζει κανείς πως έχουμε χρήματα για να χτίσουμε ένα στούντιο μη παρεξηγηθούμε ο καθένας μας έχει βάλει προσωπική εργασία και σε διάστημα 1 χρόνου και κάτι περίπου 1000 ευρώ και βέβαια είχαμε πάρα πολλούς φίλους που βοήθησαν.

Πως προέκυψε το όνομα;

Ότι όνομα σκεφτόμασταν είχε μέσα καφρίλα και άπλα τα λέγαμε για να γελάμε μεταξύ μας. Υπήρξαν δύο επιλογές νηνεμία και παιδικές ασθένειες που πρότεινε ο Μηνάς. Αν σκεφτείς για παράδειγμα ότι γνωριζόμαστε από παιδιά και μας πήρε 4 χρόνια για το 1ο ep παρόλο που έχουμε υλικό για 4 δίσκους, νομίζω πως μας αντιπροσωπεύει.

Ποιες είναι οι μουσικές σας επιρροές/προτιμήσεις;

Ο καθένας μας ακούει διαφορετικά πράγματα. Θα προσπαθήσουμε να σας πούμε κάποιους καλλιτέχνες και στυλ μουσικά που ακούμε παρ όλα αυτά. Ελληνόφωνη underground σκηνή, low bap, trip hop, classic rock, jazz, ethnic, porcupine tree, active member , Nick Cave , madrugada, massive attack, ωχρά σπειροχαίτη, τρύπες, Σιδηρόπουλος, Άσιμος, χαίνηδες, μωρά στη φωτιά, portishead , Vicente Amigo και η γκάμα δε τελειώνει... Εν ολίγης ακούμε ότι θεωρούμε καλή μουσική έστω και αν αυτό είναι ένας τύπος που ουρλιάζει πχ. Ποιο εύκολη ερώτηση θα ταν τι δεν ακούμε δλδ σκυλάδικα και ποπ.

Η θεματολογία των στίχων σας, ποια είναι;

Οι στίχοι είναι βιωματικοί είτε από προσωπικά ερεθίσματα είτε από πράγματα που βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας. Ενώ γράφουμε πολιτικοποιημένο στίχο οι ίδιοι δεν ανήκουμε σε κάποια παράταξη και πολλές φορές διαφωνούμε για το τρόπο που θα έπρεπε να γίνονται τα πράγματα. Σε μερικά θέματα που συμφωνούμε είναι η αλληλεγγύη, ο αλληλοσεβασμός και η κοινή μας στάση απέναντι σε μορφές βίας. Ο στίχος είναι έντονα κοινωνικός αλλά μπορεί να μιλάει για ρατσισμό, φασισμό, εξαρτήσεις, θρησκεία κλπ κλπ.

Πρόσφατα η μπάντα κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο Ήσυχα Μέρη Με Ανήσυχα Παιδιά, πείτε μας λίγα λόγια για αυτό τον δίσκο.

Τα τραγούδια είχαν γραφτεί 6 χρόνια περίπου πριν αλλα δεν είχαν απαραίτητα αυτή τη μορφή. Τον ηχογραφήσαμε στο στούντιο μας και τον μιξάραμε εκεί, εκτός των τραγουδιών ''αγάπα με ρε'' και ''που να ξαποστάσω'' όπου γράφτηκαν στην Κεφαλλονιά και τα μίξαρε ο Θανάσης Επιτήδειος. Βοήθησαν πολλοί φίλοι στη παραγωγή, στο artwork και στο mastering αφιλοκερδώς και για αυτό τους ευχαριστούμε.


Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από αυτό τον δίσκο και πως θα μπορούσε να τον αποκτήσει κάποιος;

Το προφανές... να ακουστεί ο δίσκος. Αν δεν έχεις ένα παραγωγό πίσω ή λεφτά το θέμα του promotion γίνεται ζόρικο. Έχω ακούσει από γνωστό ροκ, ο Θεός να τον κάνει, παραγωγό στα φμ να λέει πάρτε ένα μάνατζερ για να φαίνεστε πιο σοβαροί... Γενικά το κλίμα όταν δε πας ''συστημένος'' ή με εταιρία είναι αρνητικό. Δε ζητάμε να βγάλουμε χρήματα από αυτό που κάνουμε απλά να μην δίνουμε κιόλας και να ακουστούμε. Ο κόσμος από κει και πέρα θα κρίνει τα τραγούδια και εμάς. Προς το παρόν μπορεί κάποιος να μας βρει στο fb η στο ίντερνετ γενικότερα να μας στείλει ένα μαιλ και με αντικαταβολή να του στείλουμε το δίσκο όπως και έχει γίνει. Παράλληλα ψάχνουμε δισκάδικα και χώρους που να θέλουν να κάνουν τη διανομή.

Υπάρχουν μουσικές συνεργασίες που θα επιθυμούσατε να κάνετε στο μέλλον;
                                                                                                             
Υπάρχουν δημιουργοί που εκτιμούμε αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα μπορούσαμε απαραίτητα να συνεργαστούμε. Γενικά ενώ παλιά καθένας από μας μπορεί να είχε μουσικά πρότυπα, πλέον τα χει καταρρίψει. Δε τα χει εκμηδενίσει απλά δε τα θεοποιεί κιόλας. Θα θέλαμε γενικά να συνεργαστούμε με ανθρώπους ασχέτως μουσικού ύφους που σκέφτονται παρόμοια και κάνουν πράξη όσα λένε.

Τι να περιμένουμε στο μέλλον από τους ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ;

Αυτή τη στιγμή ηχογραφούμε το δεύτερο δίσκο. Τέλος καλοκαιριού θέλουμε να πιστεύουμε πως θα είναι έτοιμος. Παράλληλα θα προσπαθούμε να κάνουμε κάποιες εμφανίσεις εντός και εκτός Αττικής με σκοπό τη παρουσίαση της πρώτης μας δουλειάς. Απλά το να κλείσεις κάποια live εκτός Αττικής σημαίνει πως έχεις και τον ανάλογο κόσμο να ακολουθήσει πράγμα που άλλοτε γίνεται και άλλοτε όχι.

Μια τελευταία κουβέντα για τους αναγνώστες μας;

Καταρχάς σας ευχαριστούμε για το βήμα και ελπίζουμε αν κάπου και μεις μπορούμε να φανούμε χρήσιμοι να μη διστάσετε να μας ειδοποιήσετε. Όσο για τον-την φίλο-η που διαβάζει αυτή τη στιγμή ας μη περιμένει κάποια ''ατάκα'' από μας, ότι έχουμε να σου πούμε βρίσκεται στους στίχους μας.

Εμείς σας ευχαριστούμε και καλή συνέχεια.




Σύνδεσμος: http://undergroundskini.blogspot.gr/2014/03/blog-post_2.html

Πηγή:  http://undergroundskini.blogspot.gr/

elliniko-greek-rock.blogspot.gr: "ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ", 11.02.2014






ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ




Το συγκρότημα με το ιδιαίτερο όνομα ''Παιδικές Ασθένειες'' δημιουργήθηκε στην Αθήνα, στα τέλη του 2010. Το γκρουπ αποτελείτε από μια παρέα παλιών φίλων και συμμαθητών που ο καθένας ακούει διαφορετικά στυλ μουσικής αλλά  ένωσαν τις μουσικές τους ικανότητες και τις πολιτικές τους απόψεις και δημιούργησαν την μπάντα ''Παιδικές Ασθένειες''. Ο στίχος του συγκροτήματος είναι πολιτικοποιημένος και όχι κομματικοποιημένος. Η μουσική του κινείται σε ροκ μονοπάτια.

Κάπου εκεί μέσα στο 2010 θα φτιάξουν, στο Νέο Φάληρο, το δικό τους ερασιτεχνικό στούντιο, για τις ανάγκες του συγκροτήματος.


Στις 3 Ιουνίου του 2011 παίξανε live, σε συναυλία στον Βοτανικό Κήπο Πετρούπολης, μαζί με το συγκρότημα Magic De Spell (Δες εδώ: MAGIC DE SPELL), και τους La Cutaracha.






Στις αρχές του 2013 κυκλοφόρησαν, σε δική τους ανεξάρτητη παραγωγή, το πρώτο τους ep-album με τίτλο "Ήσυχα Μέρη Με Ανήσυχα Παιδιά". Πρόκειται για ένα cd με 7 τραγούδια. Τα τραγούδια της μπάντας έχουνε ελληνικό στίχο με πολιτικό περιεχόμενο. Τα μέλη του συγκροτήματος σε αυτή την ηχογράφηση του πρώτου τους δίσκου ήταν η εξής:
Διονύσης Φαρμάκης - Φωνή, Κιθάρες
Γιώργος Βλάσση ς- Πλήκτρα, Ακορντεόν
Αλέξανδρος Μηνάς Γεωργόπουλος - Κιθάρα
Γιάννης Καλαφάτης - Μπάσο
Πολύδωρος Κωνσταντίνου - Τύμπανα

Όλα τα κομμάτια του άλμπουμ "Ήσυχα Μέρη Με Ανήσυχα Παιδιά" ηχογραφήθηκαν στο προσωπικό studio της μπάντας στο διάστημα από τον Αύγουστο έως τον Νοέμβριο του 2013, εκτός από το τραγούδι "Αγάπα με ρε" όπου ηχογραφήθηκε στο Τ.Ε.Ι Τεχνολογίας Ήχου και Μουσικών Οργάνων της Κεφαλλονιάς. Οι στίχοι όλων των τραγουδιών είναι του Διονύση Φαρμάκη εκτός από το τραγούδι ''Πατρίς'' που οι στίχοι γράφτηκαν από τον Σαράντη Αλιβιζάτο και το ''semper eadem'' όπου είναι ποίημα του Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ σε μετάφραση του Γιώργη Σημηριώτη. Η μουσική σε όλα τα τραγούδια γράφτηκε από το γκρουπ ''Παιδικές Ασθένειες''. Τα τραγούδια αυτά του πρώτου τους δίσκου μπορείτε να τα ακούσετε εδώ: https://soundcloud.com/paidikes-astheneies.

Στις 29 Δεκεμβρίου του 2013 παίξανε live στο After Dark, στα Εξάρχεια, όπου και παρουσίασαν τον πρώτο τους δίσκο και παράλληλα μιλήσανε για την όλη διαδικασία της ηχογράφησης και παραγωγής του δίσκου.





Στις αρχές του 2014 συμμετέχουν με το τραγούδι ''Αναρχικοί Μεσσίες'' στην συλλογή του Rockap, με τίτλο ''Underground Όνειρα 4''. Η νέα αυτή προσπάθεια περιλαμβάνει 18 ελληνόφωνες συμμετοχές. Πληροφορίες για αυτή την συλλογή αλλά και για να την κατεβάσετε μπορείτε να δείτε εδώ: http://www.rockap.gr/underground-όνειρα-4-ελληνική-rock-σκηνή-2014/.

Από τα μέσα του Φλεβάρη του 2014 άρχισαν οι διαδικασίες για την ηχογράφηση του δεύτερου τους δίσκου.

Όλα αυτά τα χρόνια το γκρουπ ''Παιδικές Ασθένειες'' έχουν κάνει πολλές live εμφανίσεις όπως στην κατάληψη βοτανικός κήπος, στην κατάληψη Λαμπηδόνας, στο φεστιβάλ Ναυπλίου, στο φεστιβάλ Θήβας και σε φεστιβάλ αντιφασιστικά – αντιρατσιστικά κ.α.





Όπως οι ίδιοι δηλώνουν: ''Οι παιδικές ασθένειες παλεύουν εναντία σε όποιον και ότι μειώνει τον άνθρωπο. Υπάρχουν καθαρά και μόνο από ανάγκη έκφρασης και μια δόση παιδικής νοσταλγίας για όλα τα πάρτυ και τις μουσικές που ως παιδιά ανταμώσαμε. Δε βλέπουμε τη μπάντα ως κάτι απαραίτητα το καλλιτεχνικό αλλά ως τρόπο επικοινωνίας. Κάνουμε τραγούδια όσα δε μπορούμε να πούμε πάντα με απλές λέξεις. Στις παιδικές ασθένειες τέλος δεν ανήκουν μόνο τα μέλη αλλά όσοι βοηθάνε με τον τρόπο η τη στάση ζωής τους τις παραπάνω και όχι μόνο αξίες''. Επίσης δηλώνουν ''Κοινή επιλογή όλων των μελών της μπάντας είναι να διατηρήσουμε τον χαρακτήρα της μπάντας μη κερδοσκοπικό και όσα έσοδα μας έρχονται από τα κατά καιρούς live που κάνουμε αλλά και από τις πωλήσεις των cd μας να μένουνε στην μπάντα και να διατίθενται για αγορά εξαρτημάτων για το ερασιτεχνικό, αλλά παρ όλα αυτά, πολύ καλά εξοπλισμένο studio που διαθέτει η μπάντα''.








Δισκογραφία

ΉΣΥΧΑ ΜΕΡΗ ΜΕ ΑΝΗΣΥΧΑ ΠΑΙΔΙΑ (2013)
1. Φασίστας
2. Η Πατρίς
3. Που Να Ξαποστάσω
4. Semper Eadem
5. Αναρχικοί Μεσσίες
6. Τι Περιμένεις
7. Αγάπα Με Ρε


























RockGreece: "Οι Παιδικές Ασθένειες στο After Dark (29/12)", 27.12.2013

Οι Παιδικές Ασθένειες στο After Dark (29/12)



Μετά από 4 χρόνια κοντά που ξεκίνησε αυτή η παρέα να γράφει στίχους και μουσική βρίσκονται στη θέση να έχουν στα χέρια τους το 1ο τους ep-album με τίτλο "Ήσυχα μέρη με ανήσυχα παιδιά".
Για αυτό το λόγο στις 29 Δεκεμβρίου στο After Dark θα το παρουσιάσουν ενώ παράλληλα θα μιλήσουν για την όλη διαδικασία της ηχογράφησης και παραγωγής του δίσκου και για ότι άλλο προκύψει.
Θα βρισκόνται στο χώρο από τις 21.30 αλλά η παρουσίαση ξεκινά στις 22.00.
Το cd θα είναι διαθέσιμο επίσης για όποιον θελήσει να το προμηθευτεί.
Στη πορεία θα ακολουθήσει live με τους The Statycs και τις Παιδικές Ασθένειες με τραγούδια από τον επόμενο και όχι μόνο, δίσκο που θα ξεκινήσουν να ηχογραφούν από τις αρχές του Φλεβάρη.

Είσοδος: 5 ευρώ με μπύρα
After Dark: Ιπποκράτους & Διδότου 31, Αθήνα



Rockap.gr: "Underground Όνειρα 4 - Eλληνική Rock σκηνή 2014", 08.02.2014





Underground Όνειρα 4 - Eλληνική Rock σκηνή 2014



Όνειρα… όνειρα… όνειρα!

Με την ίδια ακριβώς λέξη είχα ξεκινήσει να γράφω το συνοδευτικό κείμενο της πρώτης μεγάλης μας συλλογής, η οποία περιείχε 68 ελληνικές μπάντες όλων των μουσικών ειδών και την βαπτίσαμε «Underground Όνειρα».

Ακολούθησαν τα «Underground Όνειρα 2», αφιερωμένα στις ελληνόφωνες μπάντες μας, και τα «Underground Όνειρα 3» τα οποία αφιερώσαμε στην ελληνική metal σκηνή και περιείχε 36 συμμετοχές.

Μετά από σχεδόν δυο χρόνια επιστρέφουμε με την συλλογή «Underground Όνειρα 4».

Η νέα αυτή προσπάθεια περιλαμβάνει 18 ελληνόφωνες συμμετοχές.

Συγκροτήματα και καλλιτέχνες όπου δισκογράφησαν επίσημα ή ανεπίσημα, αν και αυτή η λέξη δεν υφίσταται πλέον σαν όρος, αφού η δισκογραφία στην χώρα μας, θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των τραγουδιών που θα ακούσετε έχουν κυκλοφορήσει το 2013, ένα τραγούδι από το 2012 και δυο συμμετοχές με τραγούδια που δεν έχουν ακόμα κυκλοφορήσει επίσημα για την ώρα από τις μπάντες.

Έχουμε κάνει μια πλήρη καταγραφή της νεότερης ελληνικής rock σκηνής.

Σκεφτείτε πως έχουμε μαζευτεί όλα τα συγκροτήματα και οι μουσικοί σε ένα υπόγειο, όπως αυτό που διακρίνεται στο artwork, καταθέσαμε τα όνειρα και τις απόψεις μας, πήραμε στα χέρια τα μουσικά μας όργανα, ανάψαμε τους ενισχυτές και τραγουδήσαμε για όλα αυτά που μας απασχολούν. Μπήκαμε όλοι μαζί σε αυτόν τον φάκελο που θα κατεβάσετε, με σκοπό να στηρίξουμε την μουσική που αγαπάμε και υπηρετούμε, αλλά και να σας την μοιράσουμε δωρεάν, με σκοπό να ταξιδέψουμε παντού και να φτάσουμε σε πολλά αυτιά, αγγίζοντας ψυχές και φωνάζοντας ότι είμαστε και εμείς εδώ.

Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω. Απλά κατεβάστε την συλλογή και κοινοποιήστε την σελίδα αυτή ώστε να την δούνε όλοι οι φίλοι σας. Με τον τρόπο αυτό στηρίζετε πρώτα την μουσική και τα συγκροτήματα και μετά το Rockap.gr για την προσπάθεια που κάνει όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς φυσικά κανένα οικονομικό όφελος.



Συμμετέχουν:

Έρμα, Norma, Manifesto, Παιδικές Ασθένειες, Νεκτάριος Θεοδώρου & Μόνο Γυμνό, Cameres, Ματωμένα Ρόδα, Άγγελος Μουρβάτης & Ψυχή, Ένοχες Σκέψεις, Διόνυσος, Δυτικός Άνεμος, Παύλος Φακατσέλης, Λέξεις Σφαίρες, Γιώργος Γρηγορίου, Band Fatale, Σπύρος Γραμμένος, Χρονίρ, Αντώνης Βάμβουκας.



Καλή σας ακρόαση!

Νίκος Γραμμάτος

Rockap.gr



Επιμέλεια συλλογής & δημιουργία εξωφύλλων: Νίκος Γραμμάτος